ang lindol

"nasa impyerno na ba ako?"

yan ang tanong ko sa nanay ko na sinundan ng isang lumalagapak na sampal sabay bulyaw ng "anong impyerno? bilisan mo nga jan at madami pa tayong gagawin!!!"

hahaha. ang sama naman ng nanay ko. (oi. hindi ko nanay yun. at hindi ko din naman talaga tinanong yun kasi malamang sa malamang eh masahol pa jan ang magiging dayalogo namin. ;])

si Juseleeno Nobulega Daroose kasi eh. siya ang Brazilian professor at psychic, kuno na nag-predict na magkakaroon ng 8.1 magnitude na lindol sa lupang pinangako-- ang Pilipinas, na tiyak na bubura sa nasabing bansa dahil sa tindi nga naman nung lindol.(at kung ayaw mong maniwala na ang Pilipinas ang lupang pinangako, pwes, lumayas ka jan sa kinauupuan mo ngayon dahil tiyak kong isa kang alipores ng mga kano! )

pero, paano nga kaya kung nagkatotoo yung lindol?

edi sana,

1. hindi ka na nagbabasa ng post na ito ngayon dahil,

2. malamang eh hindi maipopost ang post na ito dahil nga wala na tayong lahat.

3. hindi na kami makakapunta kay chesca at hindi na ako makakapagpagawa ng header.

hahaha. ang bababaw ng mga dahilan, hane? pero wait. may tanong ako.

KUNG SAKALING TOTOO YUNG BALITA MATUTUWA KA BA O HINDI?

kung ako lang,

MATUTUWA>> sa kasalukyang presyo ngayon ng mga bilihin, tiyak na inaasam-asam na ng karamihan yung lindol kesa nga naman tuloy-tuloy na kalbaryo ang pagdaanan sa araw-araw na ginawa ng Diyos. kumbaga, mahabaang kamatayan. yung tipong mamamatay ka din naman eh pinapatagal pa sa pagbabaka-sakaling magkakaroon pa ng kaayusan sa bansa at maibabalik pa ang panahon na pwede kang mag-grocery ng one-year supply sa bahay gamit lamang ang isandaang piso. sa presyo ngayon ng bilihin eh tiyak naman talagang mahihirapan ka lalo pa kung ang sinasahod eh mababa pa sa minimum.

HINDI>> masarap mabuhay! una sa lahat, hindi naman nabubuhay ang tao sa tinapay lamang (hahaha, c/o Mam Duran, FCL teacher namin.) pero sa totoo lang. hindi naman talaga sa material na bagay lamang nabubuhay ang tao. minsan, pagmamahal at ang pakiramdam na may nagmamahal sa kanya-- yun lang ang kailangan. sa katunayan may ikinukwento sa amin ang tatay ko kapag madaming hinahanap ang akin nanay. kasi diba ang mga nanay, kapag wala ng bigas, o kaya kung anupaman sa bahay eh umaandar an ang armalita na bibig? bale ganito yung dayalog:

NANAY: anubayan, wala na tayong bigas tapos gatambak na yun utang natin sa meralco pati sa tubig. yung renta natin palso na ng tatlong buwan!!! (habang nakatingin sa kanya ang dalawa niyang anak na maghapon nang hindi kumain)

TATAY: anu ka ba naman. nung pinakasalan mo ako, ang sabi mo lang sa akin, basta may asawa ka't anak, ok na diba?

sa totoo lang, ewan ko kung nakakataw sa inyo pero para sa akin, ang drama non. para bang love is all that matters, basta may pagmamahal mula sa asawa't anak eh okay na.

kaya hindi ko maiisip kung bakit may mga taong naiisip na pumatay ng mga kahabag-habag at walang kamuwang-muwang na mga bata. (dito papasok yung topic ng abortion at euthanasia na diniscuss nung friday sa fcl again, c/o Mam Duran.) gagawa-gaw ang anak hindi naman kayang buhayin. at wag ka, sa ibang mga bansa eh ginawa pa itong isang l;egal na gawain. kumbaga, legal ng pumatay doon. kasi ng naman eh walang laban ang mga yun. kaya kahit patayin eh okay lang.

well eto lang ng masasabi ko. maging responsable tayo. wag mag-aanak kung hindi kayang buhayin. at tungkol naman sa lindol, kung magkatotoo man, eh hangad ko ang kaligatsan nyo. dahil kayo ang bumubuhay sa blog ko (naks! ang drama.) o siya. babay na at ubos na ang prepaid card ko para sa kuryente (yung news topic na yan ay again and again, c/o Mam Duran.)

beh!